Cześć! Dzisiaj przychodzę do was z książką z gatunku, po który sięgam rzadko, o ile w ogóle. Nie bagatelizuję istnienia literatury dziecięcej/dla młodszej młodzieży, ale już od jakiegoś czasu nie jestem w targecie i uważam, że mogłabym jej nie docenić tylko ze względu, że nie jest skierowana do mojej grupy wiekowej.
Odkąd w domu pojawił się mój mały chrześniak zaczęły się pojawiać propozycje zrecenzowania tego typu książek, więc uznałam, że się przełamię ze względu na niego, bo bardzo bym chciała, żeby czytał z własnej woli. Dzisiaj będzie mowa o Krainie opowieści: Zaklęciu życzeń. Zapraszam dalej!
Tytuł: Kraina opowieści: Zaklęcie życzeń
Tytuł oryginału: The Land of Stories: The Wishing Spell
Autor: Chris Colfer
Tłumaczenie: Agnieszka Hałas
Wydawca: Wydawnictwo Młodzieżówka
Data wydania: 3 października 2018
Liczba stron: 437
Moja ocena: 8/10
Alex i Conner Bailey są zwyczajnymi bliźniętami. Niestety życie rodzeństwa zostało naznaczone wielką tragedią. W wypadku zginął ich ukochany ojciec, a mama pracuje na dwa etaty, aby zapewnić im godziwy byt.
W urodziny naszych głównych bohaterów odwiedza babcia, która ma dla nich niezwykły prezent: książkę z baśniami, która była im czytana, kiedy byli młodsi. Jak się później okazuje, zbiór opowieści jest bramą do bajkowego świata.
Tutaj zaczyna się fantastyczna przygoda. Razem z Alex i Connerem odwiedzimy Karle Bory, będziemy wędrować przez Królestwo Bajka i zajrzymy także do Królestwa Północnego. Tutaj zakończę opis fabuły i pozostawię wam Krainę opowieści do odkrycia na własną rękę.
Cała sytuacja sprawiła, że pani Bailey poczuła się jak najgorsza matka pod słońcem, a fakt, że że dzieci wykazały pełne zrozumienie, jeszcze spotęgował jej poczucie winy. Zdecydowanie wolałaby, żeby głośno wyrazili pretensje, wpadli w złość albo okazali inne emocje typowe dla ich wieku. Byli o wiele za mali, żeby traktować rozczarowanie jak nieuniknioną kolej rzeczy.
Na samym początku nie byłam pewna, czy to opowieść dla mnie. Chociaż retellingi uwielbiam i powinnam wyczuć moje klimaty dużo wcześniej. Wiek docelowy tej książki to osiem plus. Tutaj się zgodzę, ponieważ dzieci, które znają już opowieści bazowe, czyli klasyczne wersje baśni, będą świetnie bawić się w lekturze. Kto przecież nie jest ciekawy dalszych losów Śnieżki, Kopciuszka czy Śpiącej Królewny?
Chociaż jestem już osobą po dwudziestce, to przy Zaklęciu Życzeń bawiłam się świetnie. Uwielbiam baśnie i retellingi, więc nie mogło być inaczej. Alex i Conner to dzieciaki, które można naprawdę polubić. Mimo tego, że są bliźniętami, to są kompletnie różni. Łączy ich jednak miłość do baśni, którą zaszczepili w nich ich ojciec i babcia. Po drodze razem z nimi dowiemy się także kilku bardzo ciekawych rzeczy.
- Świat zawsze będzie przedkładał wygodę nad rzeczywistość - odrzekła Za Królowa. - Łatwiej jest nienawidzić, obwiniać i bać się niźli rozumieć. Nikt nie szuka prawdy, wszyscy pragną jedynie rozrywki.
Nie mogę nie wspomnieć o innej historii, którą bardzo ciepło wspominam, czyli o Atramentowym Sercu Cornelii Funke. W obu historiach świat przedstawiony w książkach przeplata się z tym rzeczywistym. Bardzo miło było wrócić wspomnieniami do chwil spędzonych przy tej trylogii.
Bardzo mi się podoba, że Kraina opowieści jest napisana ładnym, nie uproszczonym językiem. Autor nie boi się wplatać słów, które dla młodych czytelników mogą być nowe i nieco trudniejsze, co pomoże im od najwcześniejszych lat rozwijać swoje słownictwo.
Raczej nie mam nic więcej do dodania. Krainę opowieści: Zaklęcie życzeń polecam bardzo gorąco nie tylko młodszej młodzieży. Bardzo dziękuję Wydawnictwu Papierowy Księżyc za zaufanie i za to, że mogę mieć swój malutki udział w promocji nowego wydawnictwa z ich wydawniczej "rodziny". Dziękuję!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz